Halfwoestijn en struisvogels

Komend van de zeezwoele Plettenbergbaai is het een flinke overgang naar de 40 graden van de ‘Little Karoo’ , de droge halfwoestijn in het binnenland. Gelukkig hebben we een nieuwe huurwagen waarvan de airco het uitstekend doet. Het is heel bijzonder om door dit dorre landschap vol cactussen, vetplanten en dorre struiken te reizen: je ziet er eigenlijk geen levende wezens maar die zijn er wel degelijk. Zo staan er borden langs de weg dat je moet oppassen geen schildpadden dood te rijden en ook stokstaartjes en wilde honden schijnen hier volop voor te komen. Ons Guesthouse, The Old Mill, lag maar liefst 15 km verder dan de plaats Oudtshoorn dus we meenden ergens midden tussen ’t zand en rotsen terecht te komen maar weer hadden we ’t mis. Zelfs in dit soort dorre streken komen een soort oases met water voor en blijkbaar hadden wij daar geboekt: een heerlijk groen plekje met maar liefst drie zwembaden en veel struisvogels. We hebben hier in Zuid Afrika bepaald niet te klagen over onze onderkomens: die zijn zonder uitzondering schoon, ruim en bijna altijd van airco voorzien. Dat hebben we, met name in Arabische landen, wel anders meegemaakt. Bovendien is alles in dit land schoon! In Azië ergerden we ons vaak aan het vele afval overal langs de weg, niemand ruimt daar wat op, hetzelfde geldt voor bv Egypte maar hier in Zuid Afrika zie je nauwelijks rotzooi langs de weg, alles wordt keurig schoongehouden!

Struisvogels of Vogelstruis ( Zuid-Afrikaans)

We hebben de plaats Oudtshoorn nog even bezocht maar dat stelde weinig voor dus we hebben ’t bij wat inkopen gehouden. Maar eigenlijk kwamen we voor de struisvogels want daar staat dit gebied om bekend. De struisvogels leveren mooie veren, eieren, uitstekend vlees en leer. En daar is Oudtshoorn dan ook bekend en rijk door geworden. Je ziet er dan ook honderden dieren in afgebakende stukken grond staan. We vroegen ons af waarom die beesten juist in zo’n droog en dor gebied gefokt werden maar een temperatuur van 40 graden vinden ze heerlijk, zo werd ons verzekerd. We hebben ons nog even verbaasd over de grootte van de eieren: die wegen 2,5 kg en de schaal is zo sterk dat je erop kunt staan. Uiteraard moest Dinie dat even proberen en inderdaad: geen struif op de grond. Ik heb ’t maar niet geprobeerd want ik zag de struisvogelexpert bedenkelijk kijken toen ik ’t ook wilde proberen. Daarentegen mocht ik ze wel even voeren ….wat een gulzige beesten zijn dat….ik had de emmer nog niet in m’n hand of ze bogen zich al over me heen om zich vol te vreten. Met de platte hand voeren bleek geen optie want ze pikken je hele hand mee.

Het dorre gebied en vooral de hoge temperaturen nodigen niet direct uit om actief te worden, meer dan relaxen bij ’t zwembad deden we hier dan ook niet maar zo erg vonden we dat uiteraard niet….

Een fenomenale rit

Inmiddels hebben we Oudtshoorn weer achter ons gelaten. De volgende plaats in ons reisschema is Swellendam, een stadje met een rijk, vooral Nederlands, verleden. We hadden er voor gekozen om via het binnenland, door de Little Karoo, naar Swellendam te rijden. Het is eigenlijk onvoorstelbaar dat je honderden kilometers kunt rijden door alleen maar halfwoestijn slechts met tussenafstanden van tientallen kilometers onderbroken door kleine dorpjes met nota bene bijna allemaal Nederlandse namen! Die Hollandse kolonisten van weleer wisten van aanpakken anders kun je hier geen bestaan opbouwen. De route die we rijden is de bekende Route 62, vergelijkbaar, ook wat betreft landschap en eenzaamheid, met de Amerikaanse Route 66. We rijden door vlak landschap maar ook door ruig berglandschap waar de zon de grond en rotsen droog blakert. We kijken werkelijk onze ogen uit want de natuur is werkelijk fenomenaal. De bergen vormen de klimaatscheiding tussen het iets koelere kustgebied en de Karoo, achter de bergen valt geen druppel regen…..

De komende dagen gaan we Swellendam en haar Hollandse verleden bekijken, ook ligt hier weer een nationaal park waar zeldzame bergbokken leven…we hopen diete zien….