Hikkaduwa en de laatste dagen

De laatste dagen in het mooie, tropische Sri Lanka zijn aangebroken en met pijn in het hart begin ik dan ook aan het laatste blog. We zitten inmiddels in Wadduna, een strandplaats net onder de drukke hoofdstad Colombo. We hebben drie dagen doorgebracht in het vrij toeristische Hikkaduwa. We ontkwamen niet aan een bezoek aan het Tsunami-museum hoewel dat wel even slikken was. Er blijken hier namelijk niet één maar zeker vijf musea te bestaan. Nadat het officiële Tsunami centrum was gebouwd, zagen mensen dat dit toeristen trok en begonnen hun eigen handeltje. Ze verzamelden foto’s en filmmateriaal en starten hun eigen foto-museum naast of vlakbij het officiële museum. Ook wij kwamen terecht in een fotomuseum van zo’n particuliere initiatiefnemer. En aangezien al deze musea hetzelfde laten zien (beelden van een onvoorstelbare ramp waarbij alleen al in Sri Lanka 36.000 mensen zijn omgekomen) hebben we ’t daarbij gelaten .Eén verhaal bleef hangen. De rondleider vertelde dat zijn zus een zwangere hond bezat, die vlak voor de tsunami plotseling het achterland bleek te zijn ingevlucht. Het beest voelde blijkbaar aan wat er stond te gebeuren terwijl de mensen geen idee hadden van wat er aan kwam. Drie dagen later was het water weer teruggestroomd in de zee en kwam het dier terug op de plaats waar het huisje had gestaan. En pas toen gaf het brave beest tussen de resten van het verwoeste huis het leven aan vier schattige pubs. De zus van de rondleider had het ook overleefd.

In totaal heeft deze tsunami op 26 december 2004 maar liefst 276.000 mensenlevens gekost, waarvan het merendeel in Sumatra, Indonesië. De oorzaak was een aardbeving vlakbij de kust van Sumatra met een kracht van 9,1 op de schaal van Richter. In Hikkaduwa is een , inmiddels enigszins verweerd, herdenkingsmonument opgericht, ook vind je er een drukbezochte herdenkingstempel en een, door Japan geschonken, enorm Boeddha-beeld.

Terwijl we ons voorbereiden op het laatste, bijzonder drukke traject dwars door Colombo naar ons laatste onderkomen in Negombo, vlakbij het vliegveld, denken we terug aan wat ons deze reis allemaal heeft gebracht. Het reizen met de tuktuk was geweldig. Het is een stuk minder vermoeiend dan reizen met lokaal vervoer, je bent onafhankelijk, de mensen vinden het leuk dat je op een manier reist zoals de gewone bevolking dat hier ook doet en reageren daarop ook blij verrast. En zeker: je moet even wennen aan het chaotische verkeer hier, de vele koeien en honden op straat en de soms slechte wegen. Maar in dit geval vinden we de voordelen in hoge mate opwegen tegen de nadelen. Zelfs voor 73-jarigen is dit een fijne en relatief goedkope manier van reizen.

En weer hebben we tijdens deze reis ervaren hoe bijzonder het is dat wij zo vrij en onbelemmerd kunnen rondreizen. We hebben gelukkig de financiële middelen ( zeker als je niet te veel luxe eisen stelt) om de wereld te ontdekken en we bezitten een paspoort waarmee we naar vrijwel elk land kunnen reizen. Dat is bepaald niet iedereen gegeven, beseffen we. Als schuldhulpmaatje kom ik thuis bij gezinnen, die op de onderste trede van onze welvaartsladder staan. Maar zelfs die gezinnen hebben het stukken beter dan de meeste gezinnen in Sri Lanka. De overheid geeft hier niet de bestaanszekerheid die onze overheid biedt. Integendeel, de corruptie tiert welig. Daarom is het des te onbegrijpelijker dat US-president Trump zijn handen aftrekt van alle hulp in het buitenland: de organisatie USAID is met een pennenstreek van deze man en op initiatief van de rijkste man ter wereld Elton Musk, ontmanteld.

Harsha, directeur van de Stichting Safe Foundation ( die voornamelijk drijft op hulp van USAID) schrijft ons het volgende.’ We are facing very terrible situation due this decision. We don't have any staff at SAFE Foundation to run our activities. I am also doing my work for Foundation volunteer at the moment, and we have more financial liabilities to our service providers and partners till 25th January 2025. We have to wait 84 days from 25th January 2025 to hear any update from US Government. This is the news at moment.’

Te verwachten valt dat dit project geen financiering meer krijgt. En daarmee valt het doek voor onderwijs-/voorlichtingsprogramma’s voor talloze arme gezinnen, hulp aan ruim 1200 kleine chili-boeren en opvang voor misbruikte Sri Lankaanse vrouwen, die in de Arabische staten hebben gewerkt ( en dat zijn er velen) . Een bijzonder trieste zaak. We hebben met Harsha gezinnen bezocht, die van de opbrengst van slechts één rijstveldje moesten rondkomen, een inkomen hebben van omgerekend zo’n 125 € per maand. Dankzij Safe Foundation konden de kinderen naar school want de stichting betaalde het schoolgeld. ..

Lieve mensen, aan alles komt blijkbaar een eind. Ook aan deze reis. We hebben geprobeerd jullie met ons mee te laten reizen. En tot ons grote plezier is dat ook gelukt: ons reisblog heeft inmiddels ruim 37.000 views. Velen reageerden ook: op de blog zelf, met e-mails, met appjes. Dank jullie wel voor de vele reacties en het meebeleven van al het moois én minder moois van ons reisavontuur.