Roadtrip deel 3: de Karen: het onzichtbare volk - Reisverslag uit Chiang Mai, Thailand van Peter en Dinie Eijk - WaarBenJij.nu Roadtrip deel 3: de Karen: het onzichtbare volk - Reisverslag uit Chiang Mai, Thailand van Peter en Dinie Eijk - WaarBenJij.nu

Roadtrip deel 3: de Karen: het onzichtbare volk

Door: Peter en Dinie

Blijf op de hoogte en volg Peter en Dinie

24 Januari 2019 | Thailand, Chiang Mai

‘De onzichtbaren’, zo noemde Glastra van Loon het volk van de Karen-hilltribe op de grens van Birma en Thailand. Ze trokken zich weinig aan van de landsgrenzen tot ergernis van de machthebbers; op die manier behielden ze immers een stukje onafhankelijkheid. De donkere kant van de medaille bestond uit vervolging en achterstelling. Een gedeelte van de Karen heeft zich aangesloten bij de Shan opstandsbeweging in het noorden, waar de Shan (een grote stam) een groot gebied in handen hebben waar het Birmese leger niets te zeggen heeft. Anderen leven in de jungle en zijn vaak toeristische attracties geworden als ‘longnecktribes’. Dat is dan ook de reden dat sommige verlichte Westerse geesten vinden dat toeristen daar niet naar toe moeten gaan: de vrouwen zouden worden gedwongen de ringen te dragen om zo inkomsten te krijgen.Vrouwenmishandeling, zo luidde het oordeel. Onze ervaring vandaag is toch enigszins afwijkend. De longnecktribe die wij hebben bezocht, woont behoorlijk afgelegen: we moesten met een longtrailboot diverse stroomversnellingen trotseren en zeker drie kwartier varen om het dorp te bereiken. Overigens een fantastische tocht dwars door de Thaise jungle. Weer viel ons op: weinig grotere dieren, allemaal gevangen, bushmeat. De tijgers die er vroeger leefden, zijn door de Chinezen doodgeschoten: tijgerbotten zouden mannen viriele kracht verlenen. ’t Is maar wat je wilt geloven. Het dorp bleek wel een aaneenschakeling van winkeltjes met simpele huisnijverheid. Veel vrouwen met ringen om de nek. Het lijkt daarom dat de nek uitgerekt is, dat is echter fysiek onmogelijk, wel worden de sleutelbenen wat naar beneden gedrukt. Uit onze gesprekjes met diverse vrouwen bleek dat ze vrijwillig beslissen of ze de ringen willen dragen: je kunt ze niet zomaar afdoen en ze wegen echt kilo’s. Ze laten ook hun kinderen zelf beslissen of ze de ringen willen dragen: de eerste ring mag al op vijfjarige leeftijd om. Ze beschouwen het als een stukje eigen cultuur. De toeristen vormen een welkome bron van inkomen want hun huisnijverheid brengt niet veel op en van ondersteuning door regeringen van Thailand of Birma (Myanmar) is nauwelijks sprake. Veel kinderen beslissen echter de ringen niet meer te dragen waardoor dit fenomeen vermoedelijk over een paar jaren verdwenen zal zijn. ’t Was boeiend om met sommigen van hen het gesprek aan te gaan in het Engels (enkelen spraken dat vloeiend) . Schrijnend waren toch wel de leefomstandigheden waardoor onze nieuwsgierigheid ook iets pervers kreeg.
Vandaag zijn we vertrokken naar Pai, een bekend landelijk dorpje, zo’n 130 km ten noordoosten van Chiang Mai. De weg er naar toe, is schilderachtig mooi: jungle onderbroken door rijstvelden, bananenplantages en primitieve dorpjes. Genieten geblazen. Onderweg even omgereden om te eten bij een aangeraden noodle-restaurant op een geweldig uitzichtpunt. Je kon hier eten op een bankje waaronder een gapende afgrond van honderden meters of gewoon gaan liggen op een net boven dezelfde adembenemende afgrond. Dinie, mijn stoer wijf, moest natuurlijk op zo’n bankje zitten terwijl mijn hoogtevrees enorm opspeelde en ik een veiliger plek moest opzoeken. Nu, in Pai, hebben we weer een prachtig onderkomen temidden van de rijstvelden. Morgen maar weer ’s een relaxdagje.

  • 24 Januari 2019 - 11:44

    Jaap Uit Oosterbeek:

    Vraag me af wat die mensen met al die ringen doen als ze jeuk aan de nek hebben. .... Mooi verhaal, hou toch maar liever onze eigen cultuur/gewoontes aan.

  • 24 Januari 2019 - 15:36

    Paul Sardemann & Rakker:

    Hallo Dinie en Peter!

    jammer van zo'n te moeten nemen conclusie na die tocht over het water: de inheemse predators zijn dus allemaal opgegeten door de eigen bevolking.... Neem het hen maar niet kwalijk: de dodo-affaire kent men er blijkbaar niet (dat is tenslotte toch veel te lang geleden?) en wil men aldaar misschien ook liever van niets weten.
    Interessant om te vernemen dat "longnecks" ook op Thailand voorkomen. Ik had gedacht, dat deze "sier- en statussymbolen slechts voorkwamen in een van de binnenlanden van Afrika. En misschien ben ik niet de enige die ook af en toe relevante herhaal-reportages hieromtrent via National Geographic magazine voorgeschoteld krijgt....
    Leuke opname van zo'n longneck dame die gitaar speelt. Uit het hoofd vermoed ik, want bij het instuderen van haar dorpse liedjes moet je je goed kunnen buigen om te zien waar je je vingers op de accoorden plaatst, dacht ik.
    Het sneeuwt sinds vandaag niet meer, maar het gaat wel harder vriezen. Veel plezier bij het vervolg van deze mooie reis.
    Groetjes,
    Paul S & Rakker

  • 24 Januari 2019 - 16:13

    Peter Frank:

    Pai! Ik zat daar in een resort waar de huisjes rondom een waterplas waren gebouwd...kocht daar een gedichtenbundel The Pai Poems van I.D Garunda.Deze van origine Amerikaan en biotherapist woont en werkt in Pai en was/is getrouwd met een vrouw van de Lisu tribe.Zie Spiritual Centre Lisu Inn. Inspirerende gedichten, inspirerende man...
    Veel plezier daar!
    PxF

  • 08 December 2019 - 11:02

    Hasse Everse :

    ik vindt dit een heel leuk reisverslag super geedetaileerdt ook.

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Peter en Dinie

Actief sinds 21 Okt. 2016
Verslag gelezen: 508
Totaal aantal bezoekers 24858

Voorgaande reizen:

30 December 2023 - 26 Februari 2024

Zuid-Afrika, de voorbereidingen

03 Januari 2023 - 25 Februari 2023

2023 Vietnam-Laos

09 Januari 2019 - 20 Februari 2019

Thailand, 2019, het land van de zon

31 December 2017 - 09 Februari 2018

2018- India en Sri Lanka

Landen bezocht: