Voorbereidingen deel 2

Zo, de visa staan in het paspoort, we kunnen weg. De Sri Lankaanse ambassade in Den Haag bleek bepaald geen bureaucratisch bastion zoals we andere ambassades hebben leren kennen. Behangen met kleurige posters en vlaggen was dit gebouw snel te vinden en ook uitnodigend. Binnen werden we al snel geholpen door een bijzonder vriendelijke ambtenaar die al etend aan zijn lunch meteen aan het werk toog. Want alle formulieren moesten natuurlijk wel correct ingevuld worden en hij moest er ook zeker van zijn dat we zijn land weer zouden verlaten. Een kopie van de vliegtickets was voldoende. Nederland is daarin begrijpelijkerwijs nog veel strenger: ons rijke landje is door zijn goede sociale voorzieningen en vele mogelijkheden aantrekkelijk voor buitenlanders. De Sri Lankese ambassade-medewerker bekeek instemmend knikkend mijn ingevulde papieren. Ik kan maar moeilijk wennen aan de betekenis van het wiebelen van zijn hoofd, zoals we dat ook van Indiërs kennen. Bedoelde hij nou ‘ja, ja’, of ‘nee, nee’ of ‘tja, tja’ . We weten inmiddels dat het knikken van zijn hoofd precies het tegenovergestelde betekent van ons Nederlandse knikken: geen ‘ ja’ maar juist ‘nee’. Voor ’t overige moet je er in de gesprekjes met zowel Indiërs als Sri Lankezen altijd rekening mee houden dat ze niet snel iets weigeren of ‘nee’ zeggen: dat wil echter bepaald niet zeggen dat ze ’t overal mee eens zijn. ’t Is simpelweg onbeleefd om ‘nee’ te zeggen tegen een gast of buitenlander. Vraag je de weg dan krijg je altijd een antwoord, ook al is ’t compleet de andere kant op. Gelukkig kennen we ook Sri Lanka al van eerdere bezoeken. … De bezige ambassade-ambtenaar liet ons weten dat we over een paar uurtjes ons paspoort alweer konden ophalen: tijd voor museumbezoek in Den Haag. Dinie had ontdekt dat het Haags kunstmuseum een expositie had over de ‘Geschiedenis van het toetje’.Samengesteld door o.a. ons eigen bak-jurylid Janny van der Heiden. Leek me een smakelijke expositie ware het niet dat alle toetjes van keramiek waren. Zalen vol kleurige keramiek puddinkjes en zelfs dessert-tasjes van keramiek. Inclusief een geurenpalet van alle gebruikte ingrediënten. Zag er overheerlijk uit, rook ook heerlijk maar persoonlijk gaat mijn voorkeur meer uit naar de eetbare exemplaren. Bijzonder was het echter wel, bedacht ik me bij het opeten van mijn meegebrachte lunchpakketje. M’n telefoon liet plotseling van zich horen. De Sri Lankese ambassade….alles lag klaar. Nog nooit meegemaakt dat ze zelfs de moeite nemen ons te bellen…..

Inmiddels hebben we thuis de route al uitgebreid voorbereid. Eigenlijk heel paradoxaal: we zoeken een stukje avontuur met onverwachte gebeurtenissen als ultieme uitdagingen,….en tegelijkertijd bereiden we onze reis minutieus voor en boeken vooraf al onze onderkomens en vervoer ….Daar staat natuurlijk wel tegenover dat we al die boekingen tot twee dagen ervoor kosteloos kunnen annuleren dus de vrijheid om alles om te gooien, houden we ….maar of we dat ook doen …

En de reisroute ? We starten in Negombo, een stad noordelijk van de drukke hoofdstad Colombo. Daar blijven we ongeveer een week, ook om ons Sri Lankaanse rijbewijs te halen, onze e-simkaart in orde te maken, te wennen aan temperaturen van rond de 30 graden, lokaal geld te pinnen en de directe omgeving te verkennen. Daarna trekken wenoordelijk naar de omgeving van het Wilputti Nationaal Park, waar vooral veel olifanten en luipaarden te spotten zijn. Vervolgens naar zee naar kustplaats Trincomalee. Deze plaats ligt echter nog in moessongebied dus hopelijk spoelen we daar niet weg. Het vervolg van de reis ligt meer zuidelijk: Sigirija, Dambulla, Kandy, Ella, Yala National Park, waarna een hele reeks heerlijke relaxte strandplaatsjes volgt maar ook bijvoorbeeld Galle, een oud VOC-fort. Deze laatste plaats heb ik destijds bezocht vlak na een verwoestende tsunami, die alles met de grond gelijk maakte behalve het onverwoestbare Oud-Nederlandse fort.Dat rampzalige moment is nu precies 20 jaar geleden……

Op 27 februari vliegen we weer huiswaarts, hopelijk met veel prachtige herinneringen die we met jullie hebben gedeeld. We hebben er zin an…….