Vliegende honden, hectisch Kandy en een tand

We zitten inmiddels een paar dagen in heksenketel Kandy. Twee dagen hebben we de stad verkend en herkent van vorige bezoeken. Maar hier is Sri Lanka geen light India, hier is ’t echt fully India: zowel wat mensenmassa als wat verkeer betreft. De marktgaan we niet meer op: je wordt zodanig aan alle kanten gepusht om wat te kopen dat je niet weet hoe snel je van die markt af moet komen. Ik werd aanvankelijk aangeklampt door een jonge vent die aan me vroeg of ik ‘m niet herkende van het hotel. Nee dus maar ja, je wilt niet onbeleefd zijn… hij vroeg me even mee te komen naar een kraampje op de markt en enigszins onwillig liet ik me meetronen….daar begreep ik dat ik erin was gelopen, helemaal geen hotelbediende gewoon iemand die wat wilde verdienen. Nou ja, we hadden ‘m daarna in enkele minuten geloosd. Tja, beleefdheid en naïviteit spelen me wel ’s parten.

Gisteren , donderdag 23 januari, volop bezig geweest om de gewilde treintickets naar Ella te krijgen… nog niet gelukt dus.. op de vertrekdag zondag heel vroeg aan het loket komen..dan kunnen we zeer waarschijnlijk wel kaartjes krijgen maar vermoedelijk geen zitplaatsen. We moeten maar zien maar het is wel een treinrit van 6/7 uur dus dat wordt een uitdaging….. Intussen wel een chauffeur geregeld die onze tuktuk met bagage naar Ella rijdt. Een hoop geregel allemaal maar zolang het ons nog allemaal lukt…Mocht de trein echt niet lukken, dan kunnen we nog altijd een taxi pakken…..

Vandaag, vrijdag 24 januari, een bezoek gebracht aan de Royal Botanical Gardens. Uiteraard overbrugden we de afstand met de tuktuk …en druk dat ’t was…file rijden..met z’n zessen naast elkaar.. gaatje zien…er tussen wurmen…even flink gas geven en weer hard remmen als ’n bus je bijna van de weg drukt…heel veel toeteren….ik begin het warempel leuk te vinden.

De Royal Botanical Gardens is eigenlijk een fantastisch park waar bijna alle boomsoorten van tropisch Sri Lanka zijn samengebracht. ’t Wordt perfect bijgehouden door een legertje hoveniers. En ja, je kunt een gids meekrijgen die je alle bijzonderheden van alle bomen verteld….maar niet gedaan, die gids, leek ons iets teveel van het goede..bovendien kenden we dit park al enigszins. We hadden yoghurt en mandarijnen meegenomen als lunch maar da’s echt uitkijken want zodra de apen zien dat je mandarijnen hebt, ben je niet meer veilig. Gelukkig kregen ze onze lunchpartij pas door toen we alles al op hadden maar daarna zaten er dan ook minstens tien om ons heen. … En wat ik altijd het meest spectaculair vindt: de flying dogs ( vleermuizen met een hondenkop en grote ogen) die met duizenden tegelijk in de bomen hangen tot de avondstond. Gekrijs in de boomtoppen maakt duidelijk waar ze zitten, ze zijn blijkbaar honkvast want ook enkele jaren geleden vonden we ze op dezelfde plek. Rond de schemering vliegen ze allemaal tegelijk op om op voedseljacht te gaan. De grootste kunnen een vleugelbreedte van wel 1,5 meter hebben. Ze maken geen gebruik van echolocatie zoals de Nederlandse vleermuizen maar eten uitsluitend fruit. Bananenplantages in de buurt vormen vaak een gewild restaurant voor deze dieren.

’s Avonds is ‘t ongetwijfeld een imposant gezicht om ze allemaal te zien opvliegen maar zo lang hebben we niet gewacht want in het donker terug tuktukken is voor ons geen veilige optie.Bovendien willen we vanavond eindelijk naar de tempel met de heilige tand van Boeddha…

Mijn moeder bewaarde mijn uitgevallen melktanden altijd in een klein doosje, waarom begreep ik toen eigenlijk al niet. Hetzelfde geldt voor de bovenste hoektand van Boeddha, die in het binnenste kistje van maar liefst zeven kisten als uiterst heilig object wordt bewaard. Zoiets als een Russisch Matroeska-poppetje, waarin ook ettelijke kleinere exemplaren verborgen zitten. Het tromgeroffel in de tempel laat zich al van verre horen, honderden gelovigen stromen toe, meestal voorzien van lotusbloemen en fruit om te offeren. Ook wij mengen ons onder de gelovige boeddhisten maar jeetje..wat ’n gedrang..toeristen proberen allemaal de foto van de dag te maken..gelovige families met bloemen en fruit dringen naar voren want zij moeten hun offerandes kwijt..het gouden deurtje waarachter de reliekkist staat, gaat open en het gedrang wordt nog groter… wij houden het voor gezien…de echte gelovigen mogen we niet hinderen, vinden we. Fluitspel en tromgeroffel begeleiden de ceremonie, langzaam trekt de rij gelovigen met offers langs het deurtje met de ontvangende monnik. Daarna naar buiten, een olielampje aansteken, hetzelfde ritueel als het kaarsje aansteken in de katholieke kerk. De tempel van de Heilige Tand is één van belangrijkste boeddhistische trekpleisters in de wereld en dat is aan het aantal offerbrengende mensen wel te zien. ’t Blijft indrukwekkend om te beleven zelfs als je zelf het geloof niet aanhangt.

Morgen, zondag 26 januari, gaan we een wereldberoemde treinreis maken: van Kandy naar Ella, dwars door de theeplantages in de bergen van midden Sri- Lanka. Tenminste als we morgenochtend erin slagen twee tickets te scoren. We zijn reuze benieuwd wat we morgen gaan zien en meemaken….