Schade, hoteltrouble en gehandicapte schildpadden

En weer een etappe verder. We zitten in Unawattuna, een vrij langgerekt ‘beach’ plaatsje bij Galle. Inmiddels hebben we onze tweede buitenspiegel gekocht. We hadden ‘m keurig naast de weg geparkeerd in Mirissa en toch heeft iemand kans gezien ‘m er af te rijden. Hij lag keurig in diggelen op de bestuurderszitplaats. Blijkbaar is het eraf rijden van zo’n echt broodnodige spiegel geen uitzondering want ze zijn overal te koop voor zo’n 6 euro. Geen financiële ramp dus.

Unawattuna ligt zo’n 15 km van Galle, een oude vissersplaats met een beroemd Hollands fort. We wilden niet in de drukte van Galle zelf zitten dus hadden we geboekt in Hotel Happy Night Holiday Inn. Een ongelooflijke cliché-naam maar desondanks vol belofte. De boeking was bevestigd en betaald maar dat bleek de manager niet meegekregen te hebben. ‘I’m very sorry, we’re full booked’, aldus dit administratieve warhoofd. Ik liet ‘m de bevestiging zien maar hij bleef volhouden dat hij nooit zaken deed met Agoda en dat, terwijl ik hem gewoon liet zien dat hij op die site stond. Ik keek nog ’s op m’n Visa-afrekening en daarop kon ik zien dat het bedrag, ondanks de vermelding ‘paid’ op Agoda, niet was afgeschreven. Tja, dan maar snel wat anders zoeken. Verdere discussie leek ons zinloos als het hotel toch vol was. We hebben dit hotel de meest slechte review ooit gegeven.

We vonden een guesthouse, zo’n 7 km verder in het binnenland. En eerlijk gezegd is dit het mooiste en beste guesthouse, dat we in Sri Lanka tot nu toe gehad hebben: midden tussen rijstvelden met veel koereigers, ibissen en pauwen, palmbomen, zwaar beladen met kokosnoten, een prachtig helder zwembad, een prima bed….we zijn, ondanks de vervelende ervaring met dat Happy Night Hotel, ontzettend blij dat we hier terecht zijn gekomen. Een aanrader dus: ‘Lindy Stays’, een 10 in de review en niet alleen van ons.

’s Middags in Unawattuna maar meteen even het strand gaan verkennen. Daar liepen we tegen een ‘rehabilitation Centre’ voor schildpadden aan. Die beesten hebben ’t zwaar, zo kregen we te horen. Ze komen in netten van vissers terecht, ze krijgen vishaken in hun keel omdat ze ’t aas aazien voor een lekker hapje, of ze komen tegen of in scheepsschroeven terecht. Soms komen ze zelfs op het bord van de lokale inwoners terecht. En natuurlijk zijn er ook natuurlijke oorzaken, zoals parasieten die zich vastzetten op het schild, daar doorheen boren en zich tegoed doen aan het bloed van de schildpad, waardoor die na een tijdje het loodje legt. Vissers die een gewonde schildpad afleveren bij dit ‘rehabilitation Centre’ krijgen een vergoeding. Anders wordt er geen schildpad binnengebracht, volgens de idealistische rondleider. En dus wordt nadrukkelijk gewezen op de ‘donation-box’.De gewonde dieren worden behandeld, krijgen zelfs medicijnen en uiteraard worden ze een tijdje gevoerd met zeegras en kleine visjes om weer op krachten te komen. We zagen een gewonde schildpad waarbij een poot en een deel van het schild was weggeslagen door een scheepsschroef. Leek ons lastig zwemmen, zeiden we. En dat was ook zo: in de natuur was deze schildpad ten dode opgeschreven. Voor dit dier werd echter een kunstpoot gefabriceerd en het schild werd eveneens weer kunstmatig geheeld. Nog net geen kleine buitenboordmotor. Maar ja, als schildpad heb je weinig in te brengen…Wel fantastisch werk, vonden we. Daarnaast houden ze ook het strand in de gaten en beschermen de dieren als ze eieren op het strand leggen. Da’s nodig want niet alleen mensen verstoren de schildpadden vaak maar ook honden, diein tientallen over het strand zwerven. De mensen van het‘rehabilitation Centre’nemen de eieren mee, laten deze in een beschermde bak uitkomen, waarna de baby- schildpadjes na een paar weken weer in zee worden uitgezet.

Vandaag 18 februari even naar Galle getuktukt. We wilden het beroemde Nederlandse VOC-fort zien dat de kolonisten daar in de 18de eeuw hebben gebouwd. Nou, dat fort mag er zijn: muren van zeker 5 meter dik en vroeger van alle voorzieningen voorzien. Vooral kerken natuurlijk ( protestant/gereformeerd), waarbij de grafstenen zowel in als rondom het kerkje blijk geven van de uitbundige aanwezigheid van de ‘Hollandse burgers’ destijds. Overigens bleken die ‘Hollandse burgers’ ook nu niet ver weg: er waren nogal wat Nederlandse toeristen hier op pad.

We waren nog van plan Galle’s binnenstad te gaan bekijken maar dat hebben we nog maar even uitgesteld: 33 graden en wandelen in de brandende zon is niet één van onze meest favoriete bezigheden. Wie weet morgen….

Volgende week ronden we deze fantastische tuktuk-reistocht weer af. Na Galle bezoeken we nog drie dagen de alternatieve ‘beach’- plaats Hikkaduwa, waarna we via Colombo weer terug tuktukken naar Negombo. In Negombo gaan we nog even langs bij de familie die we financieel een steuntje in de rug geven. Inmiddels hebben we van het project Safe Foundation gehoord dat rampzalige tijden zijn aangebroken nu de Amerikaanse president en zijn schoothond Elon Musk alle financiële hulp aan de allerarmsten via USAID hebben stopgezet. Maar daarover in ons volgende en laatste blog meer….