Bizar bezoek en konijnen

Donderdag was de meest bizarre dag van onze vakantie. Dat weten we nu al ondanks dat deze reis nog een maand duurt. We hadden ons voorgenomen naar de noordpunt van dit tropische eiland te rijden: zo’n 32 km rijden maar daar draaien we onze hand niet meer voor om. Helmen op ( t zijn net Duitse legerhelmen) en gas op de plank. Doel van de trip was een zg.World United Centre, een enorm toeristisch complex, een miljardeninvestering van vermoedelijk rijke Chinezen.

Toen we aankwamen keken we helemaal verbijsterd rond: werkelijk een hele stad is hier gebouwd maar niet met een vleugje Vietnamese cultuur…nee, ze hadden Venetië nagebouwd, compleet met kanaaltjes, mooie romantische bruggen en natuurlijk gondels, weer een ander deel was voorzien van typische Londense telefooncellen maar dan zonder telefoon, een soort Big Ben torende boven weer een ander stadsgedeelte uit.. Toen wij het geheel al stonden aan te gapen vanaf ons scootertje, kwamen er meteen enkele strenge bewakers op ons af: scooters parkeren op de daarvoor bestemde plaats: een enorm parkeerterrein met werkelijk honderden oplaadstations. Een andere bewaker wachtte ons al op: camera’s namen ons nummer op en neerzetten dat mobiel. Zo zout hadden we t hier in Vietnam nog niet gegeten. En wat het meest bizar was: er was nauwelijks een toerist te bekennen……….werkelijk duizenden hotelkamers, alle winkels, restaurants open maar geen bezoekers…..er was zelfs een teddybeermuseum.. geen liefhebber te zien. We wilden wel ‘s weten of het elke dag zo druk was maar we konden onze vragen niet kwijt: niemand sprak een woord Engels of Frans, ook de folders waren alleen in het Vietnamees afgedrukt. We zijn ‘s rustig rondgelopen om van deze bizarre plek, die we totaal niet verwacht hadden in Vietnam, te ‘genieten’. ‘t Komt op ons over als puur plagiaat, na-aperij van de oude Westerse cultuur en dat terwijl de oost-Aziatische cultuur zelf zo rijk is. Dinie wilde een mooie tempeldeken kopen maar de verkoop liep niet zo vlot. Ze (3 man personeel) wisten de prijs niet dus we kregen een telefoonnummer dat we moesten bellen want alleen dan waren ze gemachtigd de tempeldeken te verkopen. De communicatie verliep moeizaam want niemand sprak een woord over de grens.. ach, we zijn maar gegaan…We liepen nog langs ongeveer 500 meter Duitse vakwerkhuizen..althans dat moesten ze voorstellen want ze waren in beton nagebouwd en vervolgens geschilderd waardoor het een echtheidsuitstraling zou moeten hebben. Er was ook nog een enorm pretpark naast gebouwd, zoiets als de Efteling maar dan zonder sprookjes, dus zonder fantasie maar ook hier …… veel personeel maar geen bezoekers. Nog nagniffelend van deze ervaring toerden we op ons trouwe scootertje weer weg maar we zagen na een paar honderd meter het bord ‘Safaripark’ en omdat we op de kaart ‘ Nationaal Park’ hadden zien staan, besloten we daar maar ‘s naar toe te gaan. Zou dit dan onze eerste ervaring met een stukje natuurbehoud worden? ‘t Was een vrij lange weg en warempel zagen we hier de eerste levende apen aan de kant van de weg. Ze waren niet zo schuw dus we bleven even staan kijken. Aan beide kanten van de weg was dichte jungle dus onze verwachtingen waren hooggespannen. Een eind verder: een hoog hek met een bewaker, die meteen wees welke richting we uit moesten: over 1,2 km ticket !! Nou, daar waren we natuurlijk zo…..en wat viel dat tegen…weer geüniformeerde bewakers..eéntje kwam met een microfoon in z’n hand naar ons: scooter daaaaaar parkeren…. bezoek alleen in een autobus! Een autobus???

Wat was er dan te zien…. nou, zebra’s, olifanten, neushoorns, giraffen…….hoezo, behoud van eigen natuurlijke rijkdommen… ‘t bleek gewoon een soort Beekse Bergen. En ook hier was het bezoek minimaal. We zijn omgekeerd en rustig teruggetoerd: geen aap meer gezien….

We hebben later nagevraagd hoe t toch kan dat zo’n groot complex geen bezoekers trekt. In ons onderkomen gaven ze hieraan de verklaring dat ‘t TET er aan kwam, Chinees Nieuwjaar en iedere Vietnamees bereidt dat in de huiselijke kring voor. Over enkele dagen zou t wel een stuk drukker zijn……..nou, we hebben zo onze bedenkingen. Mogelijk speelt ook de afwezigheid van Chinese toeristen (Corona!) een rol.

Morgenavond is het oudejaarsavond…voor de Vietnamezen dan…en nieuwsgierig als we zijn, willen weten hoe de Vietnamezen dat vieren. Oudejaarsavond is dé avond om openstaande schulden af te lossen, bestaande conflicten op te lossen en alles letterlijk schoon te maken. Nou ja, dat schoonmaken moet je eigenlijk niet doen op oudejaarsavond zelf want dan roep je pech over jezelf af: t wordt beschouwd als het weggooien van bezittingen. Enig vuurwerk mag rond middernacht natuurlijk niet ontbreken. Dat is bedoeld om het monster Nian af te schrikken: een soort draak die jonge kinderen eet. Maar al met al is het dé avond waarbij de hele familie bij elkaar is, net zoals bij ons. De eerste dag van het nieuwe jaar is bedoeld om bij de familie van de vader op bezoek te gaan, de tweede dag ga je naar de familie van de moeder …en de derde dag…ja…is de dag om respect te tonen voor de leraren….respect voor leraren en ouderen staat hier nog hoog in het vaandel.. in Nederland lijkt het woord ‘respect’ geschrapt uit het culturele woordenboek, denken we wel ‘s.

2023 is het jaar van het konijn, dat symbool staat voor geduld, geluk en vrede. Nou daar hebben we allemaal enorm behoefte aan. Het jaar van het konijn staat voor harmonie en groei. Dus komend jaar wordt fantastisch, mag ik hopen. Of dat allemaal op jou van toepassing is, is afhankelijk van je geboortejaar. En laat mijn geboortejaar 1951 dat nou net zijn. Ik ben een konijn, volgens de Chinese maankalender. Overigens ben ik in goed gezelschap want ook mijn schoonzoon Jurgen is met zijn geboortejaar 1975 een konijn. Dus voorlopig huppelen we nog wel even rond……..