Grappige monnik en gouden stupa
Door: Peter en Dinie
Blijf op de hoogte en volg Peter en Dinie
27 Januari 2023 | Laos, Vientiane
Vientiane, de hoofdstad van Laos, is een rustig provinciestadje. Sterker nog, het is de meest laid- back hoofdstad die we kennen. Steek je in Bangkok of Saigon een weg over, dan is het meestal met gevaar voor eigen leven, hier zijn aanzienlijk minder scooters en brommers en ook het aantal auto’s is beperkter. Op elke straathoek staat wel een kleurige tuk-tuk met een wenkende chauffeur, dus het vervoer is prima geregeld. We zijn direct op zoek gegaan naar een nieuwe simkaart maar dat leverde enige problemen op omdat we een e-Sim wilden. Dan heb je namelijk geen extra fysieke Sim-kaart nodig. In Vietnam was dat zo geregeld, hier wisten ze niet wat ze er mee aan moesten. Dus hebben we de extra Sim-kaart maar in Dinie’s telefoon gestopt. Je hebt die sim-kaart van het eigen land nodig om goedkoop te kunnen websurfen maar ook om Google Maps te kunnen gebruiken. Overigens kun je zonder internet ook maps.me gebruiken.
Laos heeft een vrij sterke boeddhistische cultuur dus overal vind je kleurrijke tempels, voorzien van monniken in oranje gewaden en een ontelbaar aantal gouden Boeddha-beelden, van enkele centimeters groot tot enkele tientallen meters. Onze eerste tempel was net om de hoek van ons guesthouse. Terwijl we blootsvoets en gehuld in een benenbedekkende tempeldeken nieuwsgierig rondkeken, kwam een lachende monnik ons tegemoet. ‘Pregnant?’ vroeg hij mij grijnzend, terwijl hij over mijn buik aaide. Dinie kon het niet laten, lekker mee te gaan in dit woordspel. ‘ Yes, I suppose there will be two!’ En die monnik maar aaien over mijn buik..tja, vrouwen mag hij niet aanraken. Ik had zin te antwoorden in de trant van Obelix : ‘Ik ben niet dik, alleen maar stevig’. Maar uiteindelijk deed ik er maar het zwijgen toe, hoewel woorden als ‘onbevlekte ontvangenis’ me op de lippen lagen. Maar ja, vertaal dat maar ‘s in het Engels. Maar al met al was het een vriendelijke man, die zich ook niet verder opdrong. Ik zit nog wel vol vragen over het leven van boeddhistische monniken in Laos maar misschien kan ik die later nog ‘s afvuren. We hadden immers nog een flinke wandeling voor de boeg. De Franse invloed is hier goed merkbaar: niet alleen krijgen we stokbrood bij ons ontbijt, ook hier hebben de Fransen gezorgd voor brede boulevards met veel groen. Midden in de stad stond een overwinningspoort, die ons sterk deed denken aan de Arc de Triomph. Deze was echter ontworpen door een Laotiaanse architect dus hij was versierd met tal van boeddhistische motieven, geen Jeanne d’Arc dus. Overigens wordt dit monument tegenwoordig beschouwd als oorlogsmonument ter ere van alle Laotiaanse militairen, die zijn gevallen in de strijd voor onafhankelijkheid. Net als in Parijs staat het indrukwekkende bouwwerk midden op een lawaaierige rotonde. Maar eigenlijk waren we nog veel meer geïnteresseerd in de ThatLuang stupa, die enkele kilometers verderop goudglimmend boven de bebouwing uittorent. Een stupa is van oorsprong een massief rond gebouw op een vierkante verhoging. Middenin zijn meestal de relieken van een heilige, meestal Boeddha, verborgen:een haar, een botje of iets dergelijks. Eigenlijk net zoals in de wereld ook overal stukjes van het kruis van Jezus of restanten van heiligen worden aanbeden. De ronde vorm van de stupa staat symbool voor Boeddha. Om Boeddha te eren kunnen mensen zeven rondes om de stupa heenlopen als een vorm van meditatie. Sommigen gebruiken daar zelfs een gebedsmolentje bij. Wij hebben ons beperkt tot slechts één ronde. Maar deze ThatLuang Stupa was prachtig en imposant. Gelovigen branden wierookstokjes bij één van de vier opgaande trappen of stopten geld in beelden van drakenbekken. De stupa werd aan alle kanten omringd door religieuze gebouwen met weer grote aantallen boeddhabeelden. We zijn nog niet tempelmoe maar we kunnen ons wel voorstellen dat die tijd aanbreekt.
Een wenkende tuktuk-chauffeur werd door ons op z’n wenken bediend en luidruchtig tuffend togen we weer naar ons onderkomen. De nightmarket waar we ‘s avonds weer naar toe gingen, was nu een stuk minder interessant. Eigenlijk zelfs frustrerend omdat zowel Dinie als ik te volumineus zijn om in welk kledingstuk dan ook te passen. Dinie heeft ‘t nog ‘s geprobeerd iets aan te passen maar helaas kan ook zij niet tippen aan de frêle Laotiaanse maten. Uiteindelijk zijn we maar een restaurant ingedoken. Verrassing, er was net karaoke aan de gang. De microfoon ging van de ene bezoeker naar de andere. Muziek keihard, zingen valser dan vals maar dan wel uit volle borst. Hoe erg kun je t hebben ? Af en toe klapten we respectvol want het publiek was dolenthousiast. Maar eigenlijk wisten we niet hoe snel we weg moesten komen. Voor ons alsjeblieft geen karaoke. Morgen vertrekken we naar Van Vieng, een plaatsje aan de Mekong, temidden van rijstvelden en karstgebergte…een kronkelige en hobbelige weg van zo’n vier uren rijden, naar verluidt……
-
27 Januari 2023 - 21:09
Esther. :
Hilarisch weer. En die foto van jullie in die Tuk Tuk. Geweldig.
-
28 Januari 2023 - 08:23
Roland:
Karaoke; vreselijk!! Ook wij meden dit waar we maar konden in Vietnam. En wat je zegt: zonder enige vorm van schaamte kraaien ze er op los. Eerughhhh.[e-1f629][e-1f629][e-1f629][e-1f629]
-
28 Januari 2023 - 08:23
Roland:
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley