Katten en op weg naar Laos

Jaar van het konijn of van de kat? Sommigen wezen ons er al op: er bestaat verwarring. Ga je uit van het Chinese nieuwe jaar, zoals dat in de meeste landen wordt gevierd, dan is sprake van het jaar van het Konijn. In Vietnam echter houden ze , als enige land, dezelfde maankalender aan maar staat het jaar in het teken van een ander dier: de kat. Voor de meeste Vietnamezen is de kat een stevige vriend van de familie die gewassen en voedsel helpt beschermen tegen knaagdieren, terwijl hij ook boze geesten verjaagt en geluk brengt. Waarom de Vietnamezen kiezen voor een kat, is iedereen een raadsel, misschien , zoals een antropoloog, verklaarde, omdat de kat op een tijger lijkt. In ieder geval konden we er de afgelopen dagen in Ho Chi Minh City niet omheen: overal liep je tegen de katten aan. Misschien wel een goed idee zo’n kattenjaar: we hebben hier al heel veel grote ratten gezien dus er is werk aan de winkel voor katten. De Vietnamezen hadden voor deze nieuwjaarsdagen een feestboulevard van wel twee kilometer gemaakt, overal afbeeldingen van katten, een zee van bloemen en al net zo’n zee van eetkraampjes. Want eten, zoals al eerder gezegd, daar houden de Vietnamezen van. Katten, zo las ik, zijn echter verboden etenswaar maar je kunt het zo gek niet bedenken of het wordt op je bord geserveerd. Op de feestboulevard zag ik zelfs degenkrabben ( zie foto). Vietnamezen houden nog van iets bijzonders: selfies maken. Werkelijk overal staan ze zichzelf in de meest wulpse houdingen te fotograferen. ‘t Lijkt wel net zo’n volksvermaak als karaoke. Je hebt in Ho Chi Minh City overal karaoke-gebouwen waarin je kamertjes kunt huren met een scherm en een geluidsinstallatie, waarin je even helemaal uit je dak kunt gaan met zingen. Of individueel of in groepjes. Nog afgezien dat niemand mij wil horen zingen, is karaoke verre van een liefhebberij voor mij.

Dat ‘t nieuwjaar was, ja, daar wisten we al. Maar wij zaten weer enkele dagen in de luidruchtige backpackerswijk District 1 Bui Vienstreet van HCMCity en daar houden ze wel van feestvieren. Tot diep in de nacht klonk uit alle bars en restaurants werkelijk keiharde muziek, iedereen wenst elkaar gelukkig nieuwjaar, schaars geklede dames dansen op podiumpjes om opgewonden testosteron mannetjes naar binnen te lokken, eetkraampjes ontbreken uiteraard ook niet en het Tiger-beer vloeit rijkelijk. Wij vonden het eigenlijk wel sfeervol, en af en toe streken we ergens neer op die veel te kleine Vietnamese lilliputterstoelen: Dinie met een Margaritha en ik met een stoere Tiger beer, genietend van een sensueel dansende Vietnamese schone (voor Dinie was er helaas maar één stoere mannelijke danser, die z’n best deed, voor mij was er meer aanbod).

Vandaag, dinsdag, staat er een reisdag op het programma: we verlaten Zuid-Vietnam en trekken naar Vientiane, de hoofdstad van Laos. Onderweg zagen we de voorbereidingen van de drakendansen. Die hadden we graag meegemaakt maar ja, de tickets waren geboekt. Met een ‘klein vliegtuig’, stond op de ticketvermelding. Nou ja, er konden toch nog wel 50 mensen in…maar wat is dat een verschil.. een groot vliegtuig van Emirates ligt als een vesting zo stabiel in de lucht maar in een ‘kleiner’ vliegtuig voel je elke luchtzak. Bij het landen ( eerst in Pakse in Zuid-Laos) waaide het behoorlijk, hij ging heen en weer op de landingsbaan maar bleef gelukkig op het asfalt. Toch wel weer een aardige ervaring.

Nu, in Vientiane, is het voor ons gevoel koud: ‘t is ‘s avonds 17 graden en wij zijn gewend geraakt aan ruim 30 graden ( gisteren zelfs 34 graden) en minimaal 26 graden. Overdag is t hier echter wel zo’n 29 graden dus da’s prima. Hier hoeven we geen scootertje te huren. Op elke straathoek staat hier een kleurige tuktuk klaar dus is de vervoerskeuze makkelijk. Vientiane kent een enorme nightmarket langs de Mekong, waar we vanavond overheen zijn gedwaald en aangezien het ook foodfestival was, hebben we weer noodles met nog wat onduidelijke zaken gegeten. Hoewel het eten naar onze smaak redelijk is, vermoeden we dat we, eenmaal thuis, voorlopig geen Chinees meer halen. Daar hebben we dan na twee maanden wel weer genoeg van gehad. Overigens is t prettig lopen op de nightmarket, niemand loopt aan je te trekken, niemand dringt aan. Dat is weer ‘s wat anders dan in Vietnam. Onze eerste indruk hier in Laos is dat alles netjes is: geen rotzooi langs de weg, geen bulten afval. We zijn echt blij verrast. ‘t Boeddhistische element wordt veel sterker benadrukt: meer tempels, meer nadruk op vegetarisch eten en lief zijn voor dieren. We hebben hoge verwachtingen van dit land…..