Waterpuppets en steile hellingen

Onze bijna laatste dag in Hanoi ( we zijn tussentijds nog twee keer hier) hebben we het Hoan Kiemmeer in het midden van de stad bezocht. Het was zaterdag dus flaneerden op de boulevards rond het meer duizenden mensen, vaak in prachtige traditionele gewaden. Want bij flaneren hoort selfies en foto’s van de familie maken. De meeste foto’s worden gemaakt op de rode Brug van de Opkomende Zon met op de achtergrond de Jadebergtempel. Die staat op een eilandje midden ophet meer. Legendes geven ‘heilige’ plekken een extra karakter ,zo ook hier. Er leefden vroeger ( tot 2016) twee heel grote en vooral oude schildpadden in het meer ( één met een schild van bijna 1,5 meter en een gewicht van 200 kg). Beide schildpadden zijn niet in de soep verdwenen maar zijn opgezet en staan in de jadebergtempel. De schildpadden zouden voortgekomen zijn uit de ‘ gouden’ schildpad, die volgens de legende het gouden zwaard van een Vietnamese krijgsheer, die net de Chinezen had verslagen en een triomftocht op het meer maakte, hebben overgenomen. Het gouden zwaard is daarna nooit meer teruggevonden. Je kunt de rode brug op door een Chinese poort waarop aan de ene kant ‘geluk’ en aan de andere kant ‘ rijkdom’ staat geschreven. Dus het is wel de moeite waard om effe een selfie te maken op de brug. Op het eiland staat een verbrandingsoventje. Daarin kun je dingen verbranden want vuur is de verbinding met de geestenwereld van de voorouders, die je natuurlijk te vriend moet houden. Zo kun je er nepgeld verbranden, dat vervolgens als echt geld in handen komt van bv je overleden ouders of grootouders. Denk je dat die overledenen geholpen zijn met een auto, dan koop je een kartonnen exemplaar…de fik erin en overleden opa en oma hebben gemotoriseerd vervoer in de geestenwereld….Voor alle zekerheid zullen wij onze wensen wb gemotoriseerd verkeer na onze dood nog even op papier zetten…een vierwielige aandrijving lijkt me wel handig in het hiernamaals…..

Nadat we ook een rondje om het meer hadden gelopen, mochten we de voorstelling van het unieke ‘waterpuppets’ theater natuurlijk niet overslaan. Nergens ter wereld wordt een soort marionettenvoorstelling opgevoerd waarbij de spelers tot hun middel in het water staan. Met lange stokken onder water worden de poppen bewogen. De voorstelling wordt begeleid door muzikanten die op oude authentieke Aziatische instrumenten spelen. Hoewel ik vreesde dat we niets van de voorstelling zouden begrijpen, bleek dat helemaal niet het geval: ze beeldden de legende van het gouden zwaard uit en scènes uit het gewone leven van de Vietnamezen : de rijstverbouw, het vissen maar ook een paringsdans van een paar phoenixen ( denk aan die vogel in het kantoor van professor Albus Dumbledore op kasteel Zweinstein uit de Harry Potter serie). Bijzonder was het in ieder geval wel.

Zondag was ‘t weer ‘verkassen’: om half elf stond er een kleine bus voor de deur: de pick-up voor het eiland Cat Ba, in de Halong Baai. Het eiland ligt zo’n 180 km van Hanoi, bovendien was er een bootoversteek. ‘t Weer viel wat tegen: mist, bewolking, af en toe een bui maar wel 23 graden. Onderweg keek je uit over eindeloze rijstvelden. Hoewel het de droge tijd is, stonden de veldjes allemaal onder water en lieten de kleine rijstplantjes al een groen waas over de velden zien. De bootoversteek was in Hai Phong: een snelboot voor zo’n veertig personen lag klaar om de oversteek in tien minuten te maken. Aan de overkant stond weer ‘n bus klaar om ons naar Cat Ba City te brengen. Het uitzicht was adembenemend want de weg kronkelde zich dwars door ‘ t karstgebergte met voortdurend mooie vergezichten op zee. Wel waren de wegen steil naar boven en weer steil naar beneden ( 10% hellingen). Plotseling stopte de bus in ‘the middle of nowhere’ : Cat Ba Park Homestay..onze plek dus. De eigenaar kwam ons al zwaaiend tegemoet, dat begrepen we even later ook wel: we waren de enige gasten. Wel een leuk onderkomen: klein primitief huisje met eenvoudige voorzieningen maar genoeg voor ons. En voor 8 € per nacht mag je ook niet al te veel verwachten. We hebben meteen een scooter gehuurd want ja, Cat Ba City lag maar zo’n tien minuten rijden verder. We zijn daar ook direct maar ‘s gaan kijken: prachtige baai met restaurantjes, bars, kleurige vissersbootjes….We moesten wel in ‘t donker terug en dat was wel een dingetje: stikdonkere weg, veel honden op de weg, steile wegen ….echt wel spannend. De komende dagen gaan we dit eiland maar ‘s verkennen, we zijn gemotoriseerd dus…….